سامرا هنوز غریب است

سلام دوستان شاعرم ، چندسال قبل  ، بعد از هتک حرمت بی شرمانه به مضجع شریف امام هادی علیه السلام درسامرّا قسمتم شد یکی دوسه ماه بعد به زیارت آن بزرگوار نائل شوم که ای کاش چشمی نبود  تا ببینم  واشک هایی که هنوز ازدیدن ویرانه های آن ملکوت دهم به جنون کشید شعرم را –و چندی بعد ترکشهای آن ترانه ی لعنتی که هنوز سوزش را درنخاع شعرم حس می کنم  - به درخواست دوستی که آن سال بامن مسافر سامرّا بود این شعر رادراین صفحه گذاشتم اگر چه دین من با این چند بیت دلنوشته ی پریشان ،  هرگزبه آن امام همام  مظلوم  ادا نخواهد شدوجز شرمندگی برایم  چیزی باقی نخواهدگذاشت .

 

نذر غربت امام هادی(علیه السلام)

دردل نگذار این همه داغ علنی را
پنهان نکن از ما غم دور از وطنی را
این شعر مرا کشت  ، چه باید بنویسم
خورشیدِ شب مکه و ماه مدنی را ؟
تاکی به لبانت زده ای قفل نگفتن ؟
صبر تو به هم ریخته دنیای دنی را
ای ماه دهم پیش تو آورده ام امشب
در ها له ای از بُهت ، دلی سوختنی را
آن ها که جگر سوخته ی سامره هستند
باید بشناسند گدایان غنیّ را
آن قدر دل سوخته ی پشت حصارت
خون کرد دل عبد العظیم حسنی را
آن قدر که آتش شد و رِی سوخت برایت
آن قدر که خون کرد عقیق یمنی را
دشمن به خیال غلط خویش کشیده است
دور و بر خورشید شبی اهرمنی را
امّا چه گمان برده که داده است خدایت
مانند علی بازوی لشکر شکنی را
ای عطر دل آرای نماز شبت از دور !
تا سامره آورده اویس قرنی را
واکن لب نورانی خود را بیاموز
با جامعه در جامعه شیرین سخنی را   1
بگذار سهیم غم پنهان تو باشیم
نگذار به دل این همه داغ علنی را

1-جامعه ی اول دراین مصراع زیارت جامعه ی کبیره است که امام هادی علیه صلوات الله الملک المبین آن را به موسی بن عبدالله نخعی تعلیم فرمودند