- ۰ نظر
- ۲۷ مهر ۹۶ ، ۰۱:۰۰
فرشته خانه ی اشک است روضه ی چمنش
گلی که شبنم اشک خداست بر بدنش
گلی که شام غریبانش آسمان دِق کرد
گلی که عرش به هم ریخت روز آمدنش
چه قلّه ای است که در تند باد نیزه و تیغ
غرور می چکد از لابلای هر سخنش
چه یوسفی است ؟ که باید جهان بیاویزد
به رشته رشته ی حبل المتین پیرهنش