دست مرابرای همیشه...

 

دست مرا برای همیشه فشرد و رفت

چیزی زمن به غیر دلم را نبرد و رفت

آن بی وفا که دیر به دستم رسیده بود

نقش مرا چه زود زخاطر ستردو رفت

آن روزها که حادثه می ریخت برسرم
مارابه دست حادثه تنها سپرد و رفت
نفرین به سرنوشت که آن بی خزان مرا
درزیر پا چوبرگ خزانی فشرد و رفت
آن پلک های می زده ، وان چشم های مست
با ما می از پیاله ی الفت نخورد و رفت
با این که عشق در نظر من بزرگ بود
او مثل آب خوردن کوچک شمرد و رفت
گویند بعد ما که چوموجی خروش هم
دل را به مهربانی دریا س|رد و رفت
1378

غزل 11 از مجموعه شغر"درحوالی اشراق"